بررسی چگونگی ارتباط قرآن و شعر جاهلی با رویکرد بینامتنیت

بر اساس نظریه بینامتنیت، متون ادبی در تعامل طبیعی با دیگر متون هم زمان و پیش از خود هستند. در تحقیق حاضر تلاش شده است از این منظر به تبیین چگونگی ارتباط قرآن کریم – به عنوان یک متن ادبی مذهبی– با اشعار دوره پیش ازآن، پرداخته شود.   قرآن کریم خاستگاه الهی دارد، اما بنابر اقتضا و مکانیزم درک و دریافت مخاطبانش و طبق سنت الهی، به زبان بشری نازل شده است. از این روی در قرآن واژگان و ساختارهای مختلف زبانی و ادبی زبان عربی به کار گرفته شده است. از نظر مفاهیم نیز، قرآن برخی از اندیشه‌های مطرح در آن روزگار و جامعه را ردّ و پاره‌ای را نیز تأیید یا اصلاح نموده و بدانها جهت الهی بخشیده است. در عین حال مضامین بسیاری نیز در قرآن وارد شده که اثری از آنها را در متون پیشین نمی‌یابیم. در نتیجه با چنین نگاهی به آیات قرآنی می‌توان چگونگی ارتباط متن قرآن را با متون پیش از آن از نظرگاه بینامتنیت درک نمود.